Li ser “Banga Aştî û Civaka Demokratîk”
RÊYA TENÊ AŞTIYA RASTÎN, DEMOKRASÎ, AZADÎ, SERXWEBÛN: ŞOREŞ E!
Ya ku dihat hêvîkirin çêbû! Daxuyaniya Abdullah Ocalan a bi navê “Banga Aştî û Civaka Demokratîk” ku wekî “banga dîrokî” ango “banga sedsalê” hat belavkirin, di 27’ê Sibatê de li Otela Elit World ya Stenbolê bi civîneke çapemeniyê ji raya giştî re hate ragihandin.
Di daxuyaniyê de çi heye?
Naveroka daxuyaniyê bi kurtî wiha dikare were vegotin:
*PKK kevn bûye.
*Hemû çareseriyên heta niha ji bo pirsa netewî, dewlet/federasyon/xweserî/çandparêzî, tiştên berê ne.
*Ji bilî demokrasiyê tu rê nemaye! Lihevkirina demokratîk rêbaza bingehîn e.
*Divê hemû komên çekdar dest ji çekan berdin, kongreya PKK’ê li dar bixin, biryaran bidin û xwe fesx bikin.
*Siyaseta demokratîk, lihevhatina demokratîk, civaka demokratîk, jiyana hevpar û hwd. Ocalan ji bo çareseriya pirsgirêka neteweyî ya Kurd pêşniyar dike.
Dewlet carekdin karta Ocalan bi kar tîne.
Hikûmeta AKP/MHP’ê bi rêya dewleta Tirk û Abdullah Ocalan ve bang li komên çekdar ên tevgera Kurd dike ku “çekên xwe berdin” û ji PKK’ê re jî dibêje “Kongreya xwe li dar bixe û xwe fesih bike”.
Ev bang, bi rastî jî bangek e ku beriya ku Devlet Bahçelî destên endamên DEM’ê yên li Meclîsê û bangewaziya ku piştre kiribû, hatibû amadekirin/plankirin.
Banga “çekan berdin” ji bo Rojava jî derbasdar e.
Li Rojava/Sûriyeyê çi bibe, wê bi helwesta DYAyê ve girêdayî be.
PKK wê çi bike?
PKK ya ku dilsoziya xwe ya bi Ocalan re radigihîne û dibêje muxatabê wê Ocalan e, di çarçoveyek de ye.
Li gorî Ocalan hemû çareseriyên pirsgirêka neteweyî ya heta niha “dewlet/federasyon/xweserî/çandperestî” “aîdî rabirdûyê ne”. Li ser esasê vê xetê, têkoşîna çekdarî bûye “bêwate” û “derbasbûyî”.
Ya rast Ocalan ne cara yekem e vê yekê dibêje. A bi navê paradîgma tê zanîn, di parastina xwe ya Îmraliyê de gotibû. Paşê wî teoriya xwe bêtir pêşxist.
Niha karê wan kesên di nav tevgera Kurd de ku îdia dikin ku piştgiriya teoriya Ocalan dikin û karê xwe dikin jî gelekî zehmet bûye.
PKK yan dê kongreya xwe bicivîne û PKK’ê fesih bike, yan jî bi eşkereyî li dijî wê derkeve. Rewşeke dijwar e. Tenê beşek ji tevgera Kurd dikare vê bike. Dibe ku hinek ji wan ji bo “siyaseta demokratîk” helwestê nîşan bidin.
Banga Ocalan zelal e. Şert û mercên “Heta ku şert û mercên Ocalan neyên başkirin” û “Heta ku tecrîd ranebe” demeke dirêj nikare bidome.
Zehmet e ku meriv rast bibêje encam wê çi be, çend beşên PKK’ê vê bangê bişopînin û perçebûn çiqas kûr bibe, lê teqez xuya dike ku dê parçebûn çêbibe.
Hêvî û daxwaz…
Di “Banga Aştî û Civaka Demokratîk” de banga aştî û civaka demokratîk baş û erênî ye.
Lê belê, di şert û mercên serdestiya bûrjûwaziyê û hebûna dewleta kolonyalîst; Têkiliya wekhevî û azadiyê di navbera gelan de ne pêkan e. Wekhevî û azadî di nav gelan de tenê bi şoreşa gel a demokratîk a bi pêşengiya çîna karkeran pêkan e, ku tê de yekitiya bi darê zorê bê şikandin, zordestiya neteweyî bi dawî bibe û mafê her miletî heye ku veqete û dewletek cuda ava bike.
Baş e ku çek bêdeng bûne, lê gelo sedemên ku şer ferz kirine, pirsgirêka neteweyî dê ji holê rabin?
Pirsgirêka netewî, çewisandina miletekî ji aliyê miletekî din ve, bêparkirina mafên wî yên wek milet û bindestiya neteweyî ye. Pirsgirêka neteweyî, têkoşîna miletê bindest ji bo bidestxistina mafên xwe yên netewî ye, dewlet jî di nav de ye.
Çareseriya rasteqîn a pirsgirêka neteweyî ne di dewleta neteweyî ya di bin serokatiya bûrjûwaziyê de, di hêza demokratîk a çîna karker û girseyên kedkar de, di dewleta sosyalîst a çîna karker de ye.
Çareseriya rasteqîne ya pirsa netewî pêwîstî bi rûxandina hêza bûrjûwaziyê heye!
Çareseriya rasteqîn a pirsgirêka netewî ya Kurd bi şoreşan hilweşandina serdestiya sermaye û dewletên kolonyalîst e û neteweya Kurd di şert û mercên azad û wekhev de bi azadî çarenûsa xwe diyar dike.
Yekane rêya aştî, demokrasî, azadî û serxwebûnê: Şoreş!
28 Sibat 2025
“Barış ve Demokratik Toplum Çağrısı” üzerine
GERÇEK BARIŞ, DEMOKRASİ, ÖZGÜRLÜK, BAĞIMSIZLIK İÇİN TEK YOL: DEVRİM!
Beklenen oldu! “Tarihi çağrı”, “asrın çağrısı” olarak propaganda edilen Abdullah Öcalan’ın “Barış ve Demokratik Toplum Çağrısı” başlıklı açıklaması, 27 Şubat’ta İstanbul Taksim Elit World Otel’de yapılan basın toplantısı ile kamuoyuna duyuruldu.
Açıklamada neler var?
Açıklamanın içeriğini kısaca şöyle özetlemek mümkün:
*PKK miadını doldurmuştur.
* Ulusal sorunun şimdiye kadarki tüm çözümleri, devlet/federasyon/özerklik/kültüralizm geçmişte kalmıştır.
*Demokrasi dışında bir yol yoktur! Demokratik uzlaşma temel yöntemdir.
*Tüm silahlı gruplar silah bırakmalı, PKK kongresini toplamalı, karar almalı, kendisini feshetmelidir.
*Demokratik siyaseti, demokratik uzlaşıyı, demokratik toplumu, ortak yaşamı vb. Öcalan Kürt ulusal sorunun çözümü olarak önermektedir.
Devlet bir kez daha Öcalan kartını kullanıyor.
AKP/MHP iktidarı, Türk devleti Abdullah Öcalan üzerinden Kürt hareketinin silahlı gruplarına “silahları bırakın”, PKK’ye “kongreni topla kendini feshet” çağrısı yapıyor.
Bu çağrı aslında Devlet Bahçeli’nin mecliste DEM Partililerle tokalaşması ve ardından yaptığı çağrının öncesinde ayarlanmış/planlanmış bir çağrıdır.
Yapılan “silah bırakma” çağrısı Rojava için de geçerlidir.
Rojava’da/Suriye’de ne olacağı önemli ölçüde ABD’nin tavrına bağlı olacaktır.
PKK ne yapacak?
Öcalan’a bağlılığını ilan eden, muhatabın Öcalan olduğunu savunan PKK bir yol ayrımında bulunuyor.
Öcalan’a göre ulusal sorunun şimdiye kadarki tüm çözümleri“devlet/federasyon/özerklik/kültüralizm” “geçmişe ait”tir. Bu çizgi temelinde silahlı mücadele “anlamsızlaşmış”, “miadını doldurmuş” tur.
Aslında Öcalan bunu yeni söylemiyor. Paradigma olarak adlandırılan İmralı savunmalarında söyledi. Sonrasında teorisini daha da geliştirdi.
Şimdi, Kürt hareketi içinde bir yandan Öcalan’ın teorisine sahip çıktığını söyleyip, diğer yandan kendi doğru bildiklerini yapanların işi oldukça zorlaşmıştır.
PKK, ya kongresini toplayıp PKK’yı feshedecek, ya da açıktan karşı çıkacak. Zor bir durum. Bunu ancak Kürt hareketinin bir bölümü yapabilir. Bir bölümü “demokratik siyaset”ten yana tavır takınabilir.
Öcalan’ın çağrısı açıktır. “Öcalan’ın şartları düzeltilmeden”, “Tecrit kaldırılmadan” şartı uzun süre sürdürülemez.
Sonucun tam olarak ne olacağını, PKK’nın ne kadar kesiminin bu çağrıya uyacağını, yaşanılacak bölünmenin ne kadar derin olacağını söylemek zor, ama bir bölünme olacağı kesin gibi görünüyor.
Dilek ve temenniler…
“Barış ve Demokratik Toplum Çağrısı”nda barışa ve demokratik topluma yapılan çağrı iyidir, olumludur da.
Ancak burjuvazinin egemenliği, sömürgeci devletin varlığı şartlarında; halklar arasında eşitlik, özgürlük ilişkisi mümkün değildir. Halklar arasında eşitlik, özgürlük ilişkisi, ancak zoraki birliğin parçalandığı, ulusal baskıya son verildiği, her ulusun ayrılıp ayrı devlet kurma hakkının olduğu, işçi sınıfı önderliğinde gerçekleşecek demokratik halk devrimi ile mümkündür.
Silahların susması iyidir, fakat bununla savaşı zorlayan nedenler, ulusal sorun ortadan kalkmış olacak mı?
Ulusal sorun, bir ulusun diğer bir ulus tarafından ezilmesi, ulus olarak sahip olması gereken haklardan yoksun bırakılması, ulusal baskı altında tutulmasıdır. Ulusal sorun ezilen ulusun -devlet dahil- ulusal haklarına sahip olma mücadelesidir.
Ulusal sorunun gerçek çözümü burjuvazinin önderliğinde ulus(al) devlette değil, işçi sınıfı ve emekçi yığınların demokratik iktidarında, işçi sınıfının sosyalist devletindedir.
Ulusal sorunun gerçek çözümü burjuvazinin iktidarını yıkmayı gerektirir!
Sermayenin egemenliğinin, sömürgeci devletlerin devrimlerle yıkılması, Kürt ulusunun özgür ve eşit şartlarda kendi kaderini özgürce belirlemesi Kürt ulusal sorunun gerçek çözümüdür.
28 Şubat 2025
